Waarom ik meestap met #BudapestPride: Wanneer wij zwijgen, winnen zij.

Dit weekend zouden we allemaal, in hoofd en hart, in Hongarije moeten zijn. Niet omdat we allemaal deel uitmaken van de LGBTQ+ gemeenschap. Maar omdat we Europeanen zijn. En omdat wie vandaag mensenrechten verdedigt, dat niet alleen in woorden kan doen. Dat is waarom ik dit weekend naar Boedapest trek.

In Boedapest vindt vandaag de jaarlijkse Pride plaats. Maar wie denkt aan glitter en muziek, vergist zich. In Hongarije is Pride geen viering van verworven rechten, maar een vreedzaam protest tegen een regering die die rechten jaar na jaar ondermijnt.

Sinds de regering Orban de zogenaamde 'anti-propagandawet' invoerde, wordt homoseksualiteit in één adem genoemd met gevaarlijke ideologieën. In de praktijk betekent dat: boeken worden verboden, campagnes gecensureerd, leerkrachten onder druk gezet, zichtbaarheid verdwijnt. Wie zichzelf wil zijn, moet dat steeds vaker in stilte doen.

Toch stappen mensen mee. Elk jaar opnieuw. Omdat ze weten: wie zich laat wegduwen, komt niet meer terug. Ik stap met hen mee. Niet voor de show, maar uit overtuiging. Niet alleen om te spreken, maar vooral om te luisteren en steun te bieden. Omdat we nu moeten kiezen aan welke kant van de geschiedenis we staan. Vandaag, niet morgen.

We praten vaak over Hongarije alsof het een uitzondering is. Een land waar “het anders gaat”. Maar dat klopt niet. De ideologie die daar de rechten van mensen afbouwt, staat ook hier op het stembiljet.

En net als in Hongarije begint het niet met geweld, maar met woorden. Eerst wordt een groep geviseerd. Dan een les in vraag gesteld. Een boek in twijfel getrokken. Een leerkracht aangeklaagd. De normalisering begint altijd zacht. Tot het systeem kantelt.

Want rechten verdwijnen niet plotsklaps. Je verliest ze in stappen. In wetten die net vaag genoeg zijn. In stiltes die te lang duren. We hebben lang gedacht dat mensenrechten in Europa onaantastbaar waren. Wie kijkt naar Hongarije, weet: er bestaat geen zekerheid. Er is alleen vooruitgang als we ze verdedigen. Ook hier. Ook nu.

Wanneer rechten onder druk staan, telt elke stem. Elke aanwezigheid. Boedapest Pride is geen feest. Het is een frontlijn van verzet. Daar aanwezig zijn, is een signaal: Europa kijkt niet weg.

Want dat is wat nodig is: een sterk Europa dat een vuist maakt Orbán. Een Europa met meer durf dan vandaag. Een Europa met meer dan holle verklaringen en zwakke dreigementen. De democratische achteruitgang in Hongarije moet niet alleen aangeklaagd worden met woorden, maar ook veroordeeld worden met daden. Het onmiddellijk bevriezen van alle Europese fondsen voor de regering-Orbán is broodnodig. Het afnemen van zijn stemrecht in de Raad ook.

Solidair zijn met Boedapest Pride is niet alleen een daad van steun aan anderen. Het is een daad van zelfverdediging. Voor het soort Europa waarin wij willen leven: vrij en democratisch.

Als we zwijgen, winnen zij. Dat mogen we niet laten gebeuren.